donderdag 19 december 2013

Altijd Kerstmis!

Vanaf ongeveer half november word ik altijd een beetje kriegelig. Het land begint zich op te maken voor de feestmaand december. Eerst komt Sinterklaas langs en daarna wordt het Kerstmis. Met daar tussenin ook nog eens mijn verjaardag. Voordat de Goedheiligman weer vertrokken is, liggen de winkels al vol met kerstmeuk. Meuk noem ik het, je leest het goed. Want ik heb niet zoveel met Kerstmis. Of beter: ik heb helemaal niets met kerstmis. Ik vind het allemaal erg schijnheilig en kunstmatig gezellig.

Zoals het hoort
Kerstmis werd vroeger thuis gevierd ‘zoals dat hoorde’: er was een versierde kerstboom met een vroom kerststalletje, lekker eten en gezelligheid. En een wapenstilstand tussen mijn eeuwig kibbelende broer en mij. Gelovig waren we niet en ik ben ook niet met de bijbel in de hand opgegroeid. De bijbelse betekenis van Advent, kerstavond of zelfs die van Kerstmis zegt me niets.

Natuurlijk vind ik het ook leuk om lekker te eten en het gezellig te hebben tijdens de feestdagen maar ik ben niet goed in schijnheiligheid of gezellig zijn ‘omdat het zo hoort’.

Zoals ik het wil
Toen ik eenmaal op mezelf woonde nam ik me voor om kerstmis te vieren zoals ík dat wilde en niet zoals het hoorde. Ik kan me nog vaag herinneren dat we heel vroeger naar de Kerstmis gingen, maar echt helder is die herinnering niet. Ik ging nu in geen geval ’s nachts in de vrieskou lopen kleumen om in een koude kerk te zitten bibberen. Die warme worstenbroodjes na de mis waren lekker, maar dat waren ze de volgende dag ook nog wel.

Als alleenwonende was ik met Kerstmis vaak samen met vrienden of familie. Eerste Kerstdag hier, en tweede Kerstdag ergens anders. Met een kerstboom, een kerststalletje, lekker eten en gezelligheid. Ik geef toe dat ik het best lastig vond om alleen te zijn. Vooral op die dagen.

Liefdadigheid
Het huis van mijn moeder was lange tijd tijdens dit soort dagen een veilig toevluchtsoord. Nadat mijn vader overleden was, verzamelde mijn mams altijd een schare van al dan niet vrijwillig alleenstaande vrouwen om zich heen om de feestdagen mee te vieren. Ik heb me altijd afgevraagd of ze het zelf ook lastig vond om alleen te zijn of dat het uit liefdadigheid was. Misschien was het wel allebei.

Mijn mams had een groot huis en met wat passen en meten kon iedereen blijven slapen. Ik kende de meeste van deze vrouwen en het waren meestal gezellige dagen. Met een kerstboom, meerdere kerststalletjes, lekker eten en gezelligheid. Totdat mijn moeder mij ten overstaan van haar hele gezelschap met een opmerking eens zó kwetste, dat ik diezelfde avond nog mijn spullen pakte en naar huis toog om de kerstdagen in mijn eentje verder te vieren. Geen liefdadigheid meer voor mij.

Toch een kerstboom
Het jaar daarop durfde ik het zowaar aan Kerstmis helemaal alleen te vieren. Ik haalde een stapel goede boeken en lekker eten in huis …. En ik had een geweldige tijd! Met een ieniemienie klein kerstboompje maar zonder kerststal, kerstversiersels en zonder plichtmatige gezelligheid. Ik vond het heerlijk! Dat smaakte naar meer! De volgende jaren maakte ik me dan ook minder druk om hoe ik mijn kerstdagen doorbracht. Ik wist immers dat ik het ook leuk kon hebben in mijn eentje!

Van een kerstboom kon ik toch wat lastig afscheid nemen. Het ging me niet zozeer om de boom maar meer om het formaat ervan. Met een kat in huis was een kerstboom sowieso niet handig. Het werd een sport om elk jaar een kleinere kerstboom te bemachtigen. Mijn laatste boom in die tijd was gemaakt van een paar kunstig om een satéprikker geplakte theezakjes, in een kurk geprikt. Klein maar fijn. Voldoende voor mij in ieder geval.

Eenmaal kwam ik kort voor Kerstmis terug van een reis uit Nieuw Zeeland. Het was heel vreemd om daar in je korte broek in een voor Kerstmis versierde stad rond te lopen. Mijn nieuwe thuisgebleven toenmalige vriend dacht mij bij thuiskomst te verrassen door mijn huis te versieren met kerststerren en –ballen. Het was goed bedoeld, maar het voelde alsof ik thuiskwam in een huis dat niet het mijne was. Hij kende mij kennelijk nog niet zo goed.


Weer Kerst omdat het hoort
Toen ik mijn huidige partner leerde kennen, waren twee jonge kinderen met een omgangsregeling en een schoonmoeder ‘part of the deal’. Mijn rustige feestdagen waren voorgoed voorbij want het laatste deel van december was altijd he-le-maal volgepland.

Met kerstmis kwamen de kinderen voor een heel lang weekend, uitlopend naar oud en nieuw met mijn schoonmoeder. Het jaar erop was het omgekeerd. Het was in ieder geval altijd in mijn beleving een plichtmatige drukte mèt en vooral vóór anderen. Ook de kerstboom met ballen en lichtjes deed zijn herintrede, vooral omdat het anders voor onze logees toch wel kaal was. Voor mijzelf hoefde het nog steeds niet maar ik offerde me op ‘omdat het zo hoorde’.

De eerste week van januari namen mijn partner en ik altijd vrij om het huis weer in originele staat terug te brengen en bij te komen van de drukte. In die week ontwierpen en verstuurden we onze nieuwjaarskaart en brachten we ook een bezoekje aan mijn moeder, ter compensatie van onze afwezigheid in de week ervoor. Al met al ook een drukke week, maar dit deden we allemaal omdat wij dat zelf wilden.

Altijd feest!
Mijn schoonmoeder is inmiddels overleden en mijn eigen moeder wordt tijdens de feestdagen meestal uitgenodigd bij anderen. De kinderen zijn nu volwassen en oud genoeg om zelf te bedenken waar ze wanneer willen zijn. Niet alleen in de weekenden maar ook met Kerstmis en met oud en nieuw. En of ze überhaupt wel bij ons willen zijn in die periode. Wij houden geen rekening meer met ze.

Dit jaar duiken we met de honden onder in een huisje in Friesland. Geen kerstboom en geen kerststal voor ons. Maar we houden wel van lekker eten en gezelligheid. We zijn dan ook al druk bezig met het samenstellen van het Friese kerstdiner. Gezelligheid hoeft wat ons betreft niet uit een kerstboom en een kerststal te komen. Want dan zou het de rest van het jaar (dus) niet gezellig kunnen zijn? Wij geloven daar niet in. Evenmin geloven we in schijnheiligheid en kunstmatig gedoe ‘omdat het zo hoort’ met de feestdagen. Bij ons is het gewoon het hele jaar door oprecht gezellig en we eten het hele jaar door lekker. Eigenlijk is het dus bij ons altijd Kerstmis!

---XXX---

De tekst van dit Koontje werd gepubliceerd in het Kerstnummer van de LinkedIn groep 'Creëer je eigen werk', getiteld: EXPERT - Creeer je eigen kerst.


En heeeee, let even op de vormgever van het magazine! Hint: het staat op pagina 2.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Apple gebruikers kunnen problemen ondervinden bij het plaatsen van een reactie. Excuses daarvoor.

Voor andere gebruikers: de eenvoudigste methode om een reactie te plaatsen: kies EERST een profiel bij 'Reageer als'. Het makkelijkst is Naam/URL. Je naam is gewenst, een URL hoeft niet. Klik op DOORGAAN. Schrijf vervolgens je reactie. Blok en kopieer (Ctrl+C)/bewaar voor de zekerheid je reactie, voor het geval dat het plaatsen niet in een keer vlekkeloos verloopt (mocht dat zo zijn, dan ligt dat niet aan jou!). Bekijk eventueel een voorbeeld van je reactie. Klik vervolgens op 'Publiceren'.
Vergeet niet aan te vinken dat je geen robot bent.

Op voorhand excuses als het plaatsen van een reactie niet in één keer lukt.